Vandaag ging het bergop. Na een ontbijt op de hotelkamer gingen we op pad naar Mount Washington. Naast lopend, valt deze berg te bedwingen door met de trein of auto naar boven te rijden. De jongste had geen interesse in de trein, dus we gingen met de auto. Voordeel is dat het goedkoper is, en dat het vanuit ons hotel 30 minuten minder ver rijden was. En laten we wel wezen zelf de bochtjes sturen is veel leuker.
De weg naar boven is 8 mijl lang, soms smal en niet voorzien van vangrail. Sommige stukjes zien er dan best spannend uit. Maar de gedachte dat sommige met grote Amerikaanse pickups heelhuids de route afleggen stelt gerust. We hebben immers een bescheiden huurauto.
Altijd fascinerend om te zien hoe de bomen kleiner worden naarmate je hoger komt, totdat er helemaal geen bomen meer groeien. Onderweg naar boven zijn we een paar keer gestopt om van het uitzicht te genieten. Dit deden we ook omdat we zagen dat de top in de wolken was verstopt.
Op een gegeven moment zagen we ook roofvogels langs de weg cirkelen op de luchtstroom. Helaas konden we niet stoppen om deze uitgebreid te fotograferen en te identificeren. De Amerikaanse vogelteller staat dan ook bedroevend laag op 1, de roodborstlijster.
Op de top vind je de onvermijdelijke gift shop (en ja, we hebben er wat gekocht) en restaurant. Bijzonder is de aanwezigheid van een klein postkantoor voor het verzenden van ansichtkaarten en een museum over de berg.
Ook is duidelijk dat de top een knooppunt is voor hikers. In verschillende formaten kwamen die voorbij. Van daghikers met minieme bagage tot echte trailhikers met volle bepakking. Voor een Nederlander die platte rondjes wandelen is gewend zijn die trails wel een niveau hoger.
Op de weg naar beneden wordt geadviseerd om halverwege te stoppen om remmen af te laten koelen. Niet dat het echt nodig was hebben we een paar stopplaatsen benut voor het uitzicht en kort stukje wandelen op een trail.
Nadat we van de berg waren gingen we opzoek maar een waterval. Degene die ik op google maps gezien had vonden we niet, maar in Jackson kwamen we wel een leuk alternatief tegen.
Na wat spelen met water en stenen gingen we via de Walmart naar het hotel. daar nog een klein rondje langs de bloemperken gedaan, waarbij de teller van Amerikaanse vlinders op 4 uit kwam.
Voor het avondeten gingen we naar de BBQ tent die we eerder bezochten. Dit maal een full rack Spareribs…. 12 stuks (voor mij 2 teveel, en voor de jongste 1 teveel).
Morgen gaan we naar het westen Vermont in, om vervolgens naar het Zuiden af te zakken.