Na een goede nachtrust (airco maar uitgedaan) rond negen uur gaan ontbijten. Even bij de lobby gekeken wat het gratis ontbijt was. Kwam in de kamer terug met beker koffie (soort van) en appelsap. Ach, voor de prijs had ik niet anders verwacht. Daarnaast hebben we onze glutenvrije Walmart voorraad van brood en beleg.
De reis naar Danbury liep via de green mountains en de berkshires. Hiervoor gingen we naar het westen richting Bennington om vervolgens naar het zuiden af te zaken via Williamstown.
Onze leukste stop onderweg was het Vermont Museum of Natural History, Klinkt groots, maar het is een kleinschalig museum met grote collectie opgezet zoogdieren en vogels, en beperkte opvang van levende vogels die niet meer kunnen overleven in het wild. De vogels worden als ‘medewerkers’ van het museum beschouwd en hebben allemaal namen gekregen.
Tijdens het bezoek konden we een poging zien van de verzorger om de Raaf Remi te ‘trainen’ om op de handschoen van de verzorger te komen zitten. Dat vergt tijd en geduld. Want Remi was daar nog niet aan toe.
De charme van binnendoor rijden is dat je wat gevarieerder decor hebt onderweg. Van natuur tot dorpen. Waarbij opvalt dat braderieën (of fairs) erg populair is, en dat bijna iedereen iets in de antiek doet.
Jezus Cares!
Coffee + Cold drinks.
– vent langs de weg met bord en kruis in zijn hand
Nadeel van binnendoor rijden (zeker als het druk is) is dat het voor geen motor opschiet. Na een broodnodige koffie- en plaspauze in hEt begin van de middag bij een McDonalds lieten we de gps de snelste route uitstippelen.
Mede dankzij wat langzaam rijdend verkeer in het laatste gedeelte kwamen we rond 5 uur aan in het hotel in Danbury. Net op tijd voor een rondje videobellen met het thuisfront.
Voor het avondeten was het even zoeken. Had een adres gevonden, maar die bleek al om 5 uur te sluiten. Het werd Note Kitchen & Bar. Veel glutenvrije keuze. En muziek op het terras. Meestal een afknapper, maar deze singer songwriter was goed.