Na de eerste ervaringen gisteren een tropenrooster ingesteld. Vroeg op stap, de middag chillen in hotel en s avonds op stap. We werden hierbij geholpen door de biologische klok. Die rond 5 uur wel vond dat het tijd was om op te staan. We hebben het nog even kunnen rekken, maar om 7 uur zaten was het tijd voor het ontbijt.
Het ontbijt is inbegrepen, maar is erg summier. Helemaal als je glutenvrij dieet hebt. Verder dan banaan, appel en bekertje yoghurt kom je niet. Oh, en cupjes jam en honing voor op het brood. Blij dat we voor de eerste dagen glutenvrij brood hebben meegenomen.
Na het ontbijt gingen we met de metro naar het meatpacking district. Daar start The High Line, een verhoogd tracé voor de metro. De metro verdween en een wandelpad met veel groen kwam er voor terug. Het is een mooi decor voor een rustige wandeling. Ook leuk om te zien dat veel vrijwilligers zich inzetten om het groen te onderhouden.
The High Line eindigt bij de Hudson Yards waar veel bouwactiviteit is, maar waar de aandacht wordt vooral wordt getrokken door de Edge. Het hoogste uitkijkpunt. Een bezoekje daaraan bewaarden we voor de vroege avond. Met zoon nog gehad over het bezoek van het Intrepid Sea, Air & Space Museum. Hij liep er niet warm voor. Figuurlijk, want letterlijk was de temperatuur al fors gestegen.
Van Hudson Yards besloten we met de metro naar Central Park te gaan. Maar niet voordat we even langs de glutenvrije bakker gingen voor wat lekkers. In het park een plek in de schaduw gezocht om een vroege zoete lunch te doen. We konden het delen met veel mussen en spreeuwen. We kregen zelfs een nieuwsgierige eekhoorn op bezoek. Door het park zijn we naar de metro gewandeld om naar het hotel te gaan. In de middag een blokje om gelopen om te zien wat voor winkels er in de buurt van het hotel zijn.
In de avond met de bus naar de Edge gegaan om een deel van ‘het gouden uur’ voor de zonsondergang mee te pikken. Dat is meteen ook het piekmoment qua drukte. Maar met geduld heb je uiteindelijk wel een plekje om van het uitzicht te genieten. Of om een instagramable selfie te maken. Iets wat ons niet echt lukte. Altijd wel één die als een verschrikt konijn in de lens kijkt.
Na het bezoek aan de Edge gegeten bij Friedmans paar straten verderop. Die tent kreeg het voor elkaar om meer lawaai te maken dan het Hard Rock café. Gelukkig smaakte het eten. Daarna terug gelopen naar het hotel.
