Vandaag uitgeslapen en om 9 uur het ontbijt geprobeerd. Het houdt niet over. Het haalt net niet het ontbijt in New York. En dat was al pover. Maar naast de koffie en de appelsap was er een yoghurtje en (roer)ei.
Vandaag stond in het teken van wolven. Al langer tijd volg ik het Wolf Conservation Center op social media. Vooral op twitter veel mooie beelden van de wolven (32 op dit moment) die zij opvangen. Daarnaast zijn de wolven via webcams te bekijken 😍. Nu was het tijd om ze in het echt te zien.
Om 11 uur begon de rondtocht over het terrein. we kregen eerst uitleg over hoe ons te gedragen op het terrein (hekken niet aanraken, niet luid praten) en we werden gevraagd om ons aan te kondigen met een groepshui .bij de wolven. Soms schijnen de wolven met gehuil te reageren. Vandaag hadden ze zoiets van “Boeien…”.
Er is een 100% wolfspot garantie, want we startten bij de ambassadeur Rocky Mountain grijze wolven Nikai en Alawa. Deze wolven zijn blijvers. Ze zijn gewend aan mensen en zullen nooit in de natuur worden vrijgelaten. Ze hebben een groot verblijf, maar worden met een snack verleid om voor ons te verschijnen. De een wat voorzichtiger dan de ander. Ondertussen krijgen we meer te horen over de wolven.
Op het terrein zijn verschillende verblijven voor de Mexicaanse Grijze Wolf en de Rode Wolf. Beide soorten waren op een bepaald moment uitgestorven in de VS en zijn via een herstelprogramma opnieuw geïntroduceerd. De huidige populaties in het wild zijn klein en kwetsbaar. We kregen uitleg over het herstelprogramma en hoe wolven worden geselecteerd om te worden vrijgelaten. En hoe pups in bestaande nesten in de natuur worden gedropt, waarna ze vaak door de nieuwe moeder worden geaccepteerd.
Omdat het de bedoeling is dat deze wolven uiteindelijk in de natuur worden vrijgelaten krijgen zij geen snacks om ze te lokken. Of je ze ziet is dus een kwestie van geluk. De rode wolven hebben we niet gezien, wel konden we in de verte in een ander verblijf een huilende Mexicaanse Grijze wolf zien. Doen we het ook voor.
Op de terugweg naar het hotel stopten we nog even bij een state park, om vervolgens op de snelweg in de rij/file aan te sluiten. De middag brachten we door met elektronisch vermaak en het zwembad.
