Vandaag was het zover: ons bezoek aan het Witte Huis. Gisteren voor het slapen 2x de wekker gecontroleerd. Het is geen dag om je te verslapen. Eigenlijk is die wekker overbodig omdat ik hier elke nacht minimaal 3x wakker wordt. Uiteindelijk zit ik om een uur of zes dit verslag te typen. Maar je zal net zien dat je wel een nacht doorslaapt.
Enfin, om iets voor 7.00 uur pakten we bij Ballston-MU de metro (oranje lijn). De halte ligt op een kleine 10 minuten wandelen van het hotel (Comfort Inn). Van daar was het ongeveer een kwartiertje naar McPherson Square. Daar boven de grond meteen een orientatieprobleem… waar is het Witte Huis. Een behulpzame amerikaan wees ons glimlachend de weg.
Aan de zijkant van het Witte Huis terrein (15 th street, ter hoogte van de ingang van het treasury gebouw) moesten we ons melden bij een Park Ranger, waarna we mochten doorlopen naar het parkje voor het treasury gebouw. Daar stonden we in de rij te wachten voor een eerste identiteitscontrole. Na deze controle liepen we door naar de ingang van het Witte Huis terrein waar een tweede identiteitscontrole plaatsvond. Vervolgens mochten we het terrein om voor een snuffelhond procedure en een ‘gewone’ detectiepoortje controle.
Eenmaal binnen valt veel moois te bekijken. Hierbij gaat het mij niet zo zeer om de meubels (frans geinspireerd veelal), maar meer om te lezen en horen waar de kamers voor gebruikt worden. Helemaal interessant vond ik de foto’s en schilderijen die er hangen. Vooral die van John F. Kenndy en Barack Obama.Wat ook leuk was om te zien is dat sommige supposten/bewakers binnen een praatje aanknoopten met bezoekers. Kan ik me voorstellen want anders is zo’n dienst dodelijk saai.
Ik was benieuwd of we aan het einde van de tour buiten foto’s konden maken. Op het internet zijn verschillende geluiden daarover te horen. Het was bij ons een volmondig ja. Iedereen die naar buiten kwam kon uitgebreid fotograferen. Overigens wel alleen met de telefoon, want andere apparatuur mag je niet meenemen.
Na het bezoek zijn we teruggegaan naar het hotel om te ontbijten en het fototoestel op te halen. Aangezien we van plan waren de metro veelvuldig te gebruiken hadden we een dagkaart gekocht (14 dollar per stuk). Na het ontbijt weer vertrokken, om ditmaal bij Smithsonian uit te stappen. Doel was een wandeling op en rond de Mall.
We gingen naar het Washington Monument, dat helaas gesloten is vanwege de schade die het tijdens een aardbeving vorig jaar opliep. Eind dit jaar gaat het monument in de steigers. Vanaf dit monument gingen we naar de Reflection Pool. Daar viel weinig te reflecteren want het stond leeg in verband met restauratie. Aan het begin van de Reflection Pool was wel het World War II Memorial te bewonderen.
De wandeling ging vervolgens door via het Vietnam Veterans Memorial (eenvoudig, maar indrukwekkend monument van zwarte stenen platen, met namen van gesneuvelden) naar het Lincoln Memorial.
Bij het Lincoln Memorial begon de warmte en vermoeidheid haar tol te eisen. Het is werkelijk warm in deze periode met temperaturen rond de 35 graden celsius. We besloten via het Witte Huis naar de metro te lopen, om vervolgens met de metro naar het U.S. Capitol te reizen. Bij het Witte Huis werden de toeristen op grotere afstand gehouden dan normaal. De president scheen terug te komen. Waarschijnlijk aan de andere kant van het Witte Huis, want wij hebben hem niet gezien.
Bij de metro aangekomen gaf mijn zoon aan hoofdpijn te krijgen. Change of plans dus. We gingen terug naar het hotel om de warmte te ontvluchten en bij te komen en te drinken. We besloten het middag/avondprogramma te laten voor wat het was en na het avondeten vroeg naar bed te gaan. Ter geruststelling de kleine man had einde van de middag al weer genoeg praatjes.
