Vanochtend vanuit Amsterdam vertrokken om tegen de middag op vliegveld Tegel te landen. Bij de bushalte een 7-dagen kaart voor zones ABC gekocht en vervolgens met bus TXL naar Alexanderplatz gegaan. Vanaf daar de U2 naar het Derag Hotel and Living…. ligt letterlijk op steenworp afstand van metrostation. Dat is goed geregeld. Gelukkig was de kamer al klaar en kon ik meteen inchecken.
Vanuit het hotel ben ik naar het voormalige Tempelhof vliegveld gegaan. Er worden rondleidingen gegeven door het luchthavengebouw. Ik was een uur te vroeg voor de engelstalige rondleiding (om 15.00 uur op zaterdag). Van dat uurtje gebruik gemaakt om te wandelen op het Tempelhof parkgebied en de buurt.
Om 15.00 uur startte de rondleiding. Meteen een domper. Vanwege verschillende festiviteiten in het gebouw kunnen wij de centrale hal en het voormalige douanegebied niet betreden. Daar baalde ik wel even van. Vind dat ze dat eigenlijk moeten vermelden als je kaartje koopt. Tip dus: vooraf vragen.
Gelukkig valt er nog wel wat te zien. Zo werden we naar boven geleid vanwaar je goed zicht had op de grote overkapping voor de vliegtuigen aan de achterzijde van het gebouw. Daarnaast bezoek je de entreehal (waar je toch een glimp van de centrale hal kan opvangen) en de ruimte daarboven. Eigenlijk is het een apart gebouw. Het is enorm hoog, waar steeds tussenlagen in zijn gebouwd. Ook boven de centrale hal zijn nog verdiepingen gezet, waar je tot grote verrassing een basketbalveld van de Berlin Braves oploopt.
Ondertussen vertelde de gids over de geschiedenis van het gebouw, ontsproten aan het brein van Adolf Hitler, neergezet om te imponeren en te staan voor 1000 jaar. De typische vorm van het gebouw (halve maan) had te maken met het idee om op het dak tribunes neer te zetten zodat 80.000 man naar politieke bijeenkomsten of shows konden kijken. Ten tijde van de tweede wereldoorlog was het luchthavengebouw nog niet in gebruik genomen. Althans niet als luchthavengebouw, wel als productiehal voor vliegtuigen. Pas na de oorlog is het door de Amerikanen verder af- of omgebouwd tot luchthavengebouw.
Na de twee uur durende rondleiding ben ik naar Potsdamer Platz gegaan. Op mijn todo-lijstje van de vorige keer stond nog het Sony center. Moet zeggen dat ik niet heel erg onder de indruk was. Snel doorgelopen naar het Holocaust Memorial. Daar was ik in 2011 wel geweest, maar toen was het museum dicht. Nu was het wel open. Het museum is niet groot en heeft een route die je door 4 /5 ruimtes leidt. De ruimte met uitvergrote fragmenten uit brieven en dagboeken maakte het meeste indruk op mij.
Na het museum naar de Brandenburger Tor gelopen om daar even rustig op een bankje mensen te kijken. Genoeg te zien. Naast de traditionele commerciële mannen met Amerikaans en Russisch uniform, een cameraman en tv verslaggever die bezig waren met een tv babbel en een Turkse bruiloft. Na deze vermakelijke rustpauze gaan eten bij Alexanderplatz en terug naar het hotel gegaan.